Światowe spotkanie braci redemptorystów z Radą Generalną
Tydzień przed wspomnieniem św. Gerarda Majelli ponad osiemdziesięciu braci redemptorystów spotkało się online z Przełożonym Generalnym, o. Rogério Gomesem, aby zastanowić się nad swoim powołaniem jako znakiem nadziei i braterstwa w dzisiejszym Kościele.
9 października 2025 r., w kontekście Jubileuszu Życia Konsekrowanego, odbyło się spotkanie online Rady Generalnej Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela z braćmi redemptorystami z całego świata. Ponad osiemdziesięciu uczestników z pięciu konferencji – z Europy, Afryki, Azji i Oceanii, Ameryki Północnej oraz Ameryki Łacińskiej i Karaibów – przeżyło intensywny czas komunii i braterskiej refleksji.
Po wstępnym powitaniu przez br. Larry’ego Lujana, radnego generalnego, i krótkim przedstawieniu uczestników przełożony generalny, o. Rogério Gomes, skierował do nich przesłanie zachęty i wdzięczności: „Obecność każdego z was jest znakiem waszej głębokiej miłości do życia konsekrowanego redemptorystów i wyrazem waszego pragnienia, by z odnowionym zapałem przeżywać dar powołania”.
Ojciec Generał umieścił spotkanie braci w kontekście Jubileuszu Nadziei i 300. rocznicy urodzin św. Gerarda Majelli – dwóch wydarzeń, które, jak podkreślił, „rozświetlają się wzajemnie, zapraszając nas do odnowienia radości i nadziei, które płyną ze spotkania z Odkupicielem i z naszej służby Ludowi Bożemu”.
W swoim orędziu o. Rogério zachęcił uczestników do ponownego odkrycia powołania brata redemptorysty jako konkretnego znaku nadziei i braterstwa, zdolnego ukazać czułość Boga poprzez prostotę, służbę i bliskość z ludźmi.
„Brat – wspominał o. Generał – jest żywym świadkiem, że misja nie realizuje się jedynie słowami, ale także oddanym życiem i wierną obecnością. Żadne powołanie nie jest lepsze od innego: wszyscy podzielamy ten sam charyzmat redemptorystów”.
Po przesłaniu ojca Generała nastąpiła okazja do braterskiego dialogu, podczas którego różni uczestnicy dzielili się swoimi doświadczeniami i refleksjami. Pojawiło się pragnienie nowej, bardziej otwartej mentalności, zdolnej docenić obecność i wkład braci w życie i misję redemptorystów.
Brat Larry Lujan przywołał słowa o. Generała, przypominając nam, że sami bracia są wezwani do głębszej wiary w swoje powołanie i dawania o nim świadectwa z ufnością. Zaprosił ich również do podzielenia się swoimi historiami powołaniowymi, które mogłyby zostać opublikowane w serwisie internetowym Scala News, aby inspirować innych młodych ludzi i promować kulturę powołań.
O. Rogério podkreślił, że „cicha” obecność braci jest aktywna i owocna, a ich codzienne świadectwo ewangelizuje poprzez konkretną służbę. Podkreślił rolę formatorów w rozeznawaniu powołania i przypomniał, że powołanie brata jest szerokie i dynamiczne, otwarte na różne obszary posługi, takie jak edukacja, działalność społeczna, komunikacja i duszpasterstwo młodzieży.
O. Nicolas Ayouba przypomniał, że każda osoba konsekrowana jest wezwana do przeżywania swojego powołania z radością i wdzięcznością, zadając sobie pytanie: Czy jestem zadowolony ze swojego powołania jako brat redemptorysta?
Przed zakończeniem spotkania br. Larry Lujan – przewodniczący Komisji Generalnej Braci – zachęcił wszystkich do udziału w spotkaniach formacyjnych i wypełnienia formularza online, który ma ułatwić komunikację i współpracę między braćmi na całym świecie.
Spotkanie zakończyło się modlitwą dziękczynną i końcowym błogosławieństwem ojca Generała, w atmosferze głębokiej nadziei i braterskiej komunii.
Obecnie w Zgromadzeniu jest blisko 300 braci redemptorystów, a ich obecność jest szczególnie silna w Ameryce Łacińskiej i Afryce, gdzie powołanie brata nadal jest znakiem nadziei i świadectwem ewangelicznym.
Poniżej pełny tekst orędzia o. Rogério Gomesa do braci redemptorystów.
*****
PRZESŁANIE O. GENERAŁA DO BRACI REDEMPTORYSTÓW
Drodzy bracia i wszyscy w trakcie formacji.
1. Z wielką radością witam każdego z was na tym braterskim spotkaniu, które gromadzi braci redemptorystów i osoby w trakcie formacji z pięciu Konferencji Zgromadzenia. Spotkanie to ma być wyrazem bogactwa i witalności powołania braci, świadectwem, że charyzmat redemptorystów pozostaje żywy i owocny pośród wyzwań naszych czasów. Pomaga nam przypominać sobie, że jesteśmy częścią jednej wspólnoty misyjnej (por. Konst. 2), powołanej do kontynuowania misji Odkupiciela z radością, prostotą i nadzieją. Jest to również zaproszenie do ponownego odkrycia piękna naszego powołania redemptorystowskiego i odnowienia naszego zobowiązania do bycia razem świadkami nadziei, która wypływa z miłości Odkupiciela. Obecność każdego z Was jest znakiem Waszej głębokiej miłości do życia konsekrowanego redemptorystów i ukazuje wasze pragnienie, by z odnowionym zapałem przeżywać dar waszego powołania.
2. To spotkanie odbywa się w bardzo ważnym momencie dla całego Zgromadzenia: przeżywamy Jubileusz Nadziei, czas łaski, który wzywa nas do spojrzenia w przyszłość z ufnością w Panu; a jednocześnie mamy Jubileusz upamiętniający 300. rocznicę urodzin świętego Gerarda Majelli. Oba Jubileusze wzajemnie się oświetlają, gdyż wzywają nas do odnowienia radości i nadziei, które płyną ze spotkania z Odkupicielem, z naszej konsekracji misyjnej i z naszej służby Ludowi Bożemu.
3. Święty Gerard był człowiekiem nadziei. Nawet pośród prób, oszczerstw i ludzkich ograniczeń, pozostał niezachwiany w bezwzględnej ufności do Boga i czułości Odkupiciela. Jego życie, proste i głęboko zakorzenione w Chrystusie, pokazuje, że chrześcijańska nadzieja nie jest abstrakcyjną ideą, lecz konkretną postawą wiary i powierzenia się w ręce Pana. W każdej sytuacji wierzył w Bożą opatrzność, która przemieniała trudności w okazje do głębszego miłowania, lepszego służenia i całkowitego poddania się woli Bożej. Jego życie stało się jasnym świadectwem, że nadzieja rodzi się z krzyża i rozkwita w codziennej wierności.
4. Obchodzenie Jubileuszu 300. rocznicy urodzin świętego Gerarda w ramach Jubileuszu Nadziei oznacza zatem ponowne odkrycie mocy jego przykładu. Przypomina nam on, że nadzieja, zakorzeniona w Chrystusie Odkupicielu, jest siłą napędową naszego powołania redemptorystowskiego: podtrzymuje nas w naszej misji i skłania do ufnego patrzenia w przyszłość, będąc zaczynem i żywym świadectwem w tym świecie (por. Rz 5, 5; Konst. 20, 43). Dlatego, drodzy bracia i wszyscy w trakcie formacji, obchodząc ten Jubileusz, prośmy o wstawiennictwo świętego Gerarda Majellę, aby zainspirował nas do przeżywania naszego powołania z odnowionym zapałem i nadzieją. Niech jego świadectwo nadal oświeca drogę każdego brata redemptorysty, czyniąc z nas żywe znaki nadziei, która rodzi się z serca Odkupiciela (por. 1 P 3, 15).
5. Drodzy bracia i wszyscy w trakcie formacji, przeżywamy czas głębokiej przemiany społecznej, będącej owocem świata, który zmienia się każdego dnia. Zgromadzenie również przeżywa czas przemian, przechodząc proces restrukturyzacji misyjnej, będąc powołanym do bycia „światłością świata” (por. Mt 5, 14) i do „przeprawienia się na drugą stronę” (por. Mk 4, 35), do życia nadzieją i rozeznania misyjnego pośród tych przemian (por. Communicanda 1/2024; Communicanda 2/2025). W obliczu tej sytuacji jesteśmy zaproszeni do refleksji: co to znaczy w tym kontekście być bratem redemptorystą, jako misjonarzem nadziei idącym śladami Odkupiciela? (por. Konst. 2, 20).
6. Być bratem redemptorystą dzisiaj, w świecie szybkich i głębokich przemian, to dawać świadectwo, że nadzieja wciąż ma ludzkie oblicze. W czasach naznaczonych przemianami kulturowymi, kryzysami sensu, nierównościami i nowymi formami ubóstwa, brat, wraz ze swoimi wyświęconymi współbraćmi, jest powołany do bycia proroczą i braterską obecnością, znakiem Bożej czułości i konkretnym wyrazem odkupieńczej miłości, która staje się służbą, akceptacją i solidarnością. Myślę, że święty Gerard w swoim czasie ucieleśniał tę rzeczywistość w sposób przykładny, czyniąc ze swojego życia żywe świadectwo miłości Odkupiciela obecnego pośród ludzi.
7. Powołanie brata redemptorysty przypomina całemu Zgromadzeniu, że misji nie wypełnia się samymi słowami, ale także oddanym życiem, cichą pracą, bliskością i wierną obecnością wśród ludzi. W sercu wspólnoty apostolskiej brat jest żywym świadkiem, że życie wspólne jest samo w sobie miejscem ewangelizacji. W świecie jest znakiem, że Ewangelię można przeżywać w prostocie, służbie i radości, ukazując czułe i wspierające oblicze Odkupiciela. Chodzi o bycie upamiętniającą obecnością konsekracji zarówno ad intra, jak i ad extra.
8. Bycie bratem redemptorystą w ciągle zmieniającym się świecie oznacza kroczenie z nadzieją, ufając, że Duch Święty nieustannie odnawia wszystko (por. Ap 21, 5). Oznacza trwanie w wierze, nawet gdy wszystko wydaje się niepewne (por. Hbr 10, 23); wiarę w moc dobra, nawet gdy panuje strach i obojętność wobec innych; budowanie komunii w czasach fragmentaryzacji i indywidualizmu (por. Konst. 21).
9. Podążając śladami Odkupiciela jako misjonarz nadziei, brat głosi ad intra i ad extra własnym życiem, że Bóg jest obecny w dziejach świata i ludzkości, a odkupienie jest możliwe tu i teraz. Swoim dyskretnym, wiernym i radosnym świadectwem kontynuuje głoszenie orędzia św. Gerarda Majelli: „Pełnienie woli Bożej jest największym skarbem”. W tym sensie bycie bratem redemptorystą oznacza dziś podtrzymywanie płomienia nadziei (por. Rz 12, 12), stawanie się towarzyszem drogi ubogich i opuszczonych (por. Konst. 4) oraz współpracownikiem Odkupiciela w budowaniu bardziej ludzkiego, braterskiego świata, pełnego nowego życia.
10. Jak już przy innych okazjach mówiłem, w Zgromadzeniu jest miejsce dla wszystkich, którzy pragną zostać braćmi. Istnieją trzy fundamentalne kryteria rozeznania powołania: samo powołanie i życie duchowe, równowaga i dojrzałość psychiczna oraz dobre zdrowie. (Wice)prowincje muszą wykazać się kreatywnością w formacji tych kandydatów, oferując ścieżki sprzyjające ich rozwojowi ludzkiemu, duchowemu i duszpasterskiemu. Jest miejsce dla brata, który pragnie pracować w ogrodzie, w zakrystii, na uniwersytecie lub na jakimkolwiek innym polu misyjnym. Żadne powołanie nie jest ważniejsze od innego: każde powołanie musi być przeżywane w ramach projektu redemptorystowskiego, oddając osobiste dary na służbę misji. Istotne jest, aby formowani, zwłaszcza bracia junioryści, w pełni uczestniczyli w zajęciach formacyjnych wraz ze studentami klerykami, aby formacja była prawdziwie wspólnotowa i zintegrowana.
11. W ostatnich dziesięcioleciach w niemal wszystkich Konferencjach zaobserwowano znaczny spadek liczby braci redemptorystów. W wielu miejscach model powołania zakonnego uległ klerykalizacji, a nowe pokolenia mają tendencję do utożsamiania misji redemptorystów niemal wyłącznie z posługą kapłańską, co stanowi poważne zubożenie. Co więcej, dzisiejsza kultura, naznaczona indywidualizmem i poszukiwaniem natychmiastowej realizacji, utrudnia rozkwit powołań zrodzonych z cichej służby, braterstwa i codziennego poświęcenia. Jednakże redukcja liczebna nie oznacza utraty sensu; wręcz przeciwnie, zachęca nas do ponownego przemyślenia sposobu, w jaki prezentujemy, towarzyszymy i cenimy powołanie brata w Zgromadzeniu. Tam, gdzie bracia są dobrze zintegrowani i mają rzeczywistą przestrzeń do współodpowiedzialności, nadal są znakiem nadziei i przyciągają nowe powołania.
12. Brat redemptorysta jest żywym przypomnieniem, że misja rodzi się z konsekracji, a nie tylko z posługi kapłańskiej. Przypomina wszystkim, że odkupienie głoszone jest zarówno słowem, jak i cichym, przemieniającym świadectwem miłości przeżywanej w codziennym życiu. We wspólnocie daje świadectwo fundamentalnej równości wszystkich osób konsekrowanych (por. Konst. 55), wyraża braterskie, proste, gościnne i misyjne oblicze Zgromadzenia oraz ucieleśnia Odkupiciela, który staje się sługą, rzemieślnikiem komunii i solidarności z najuboższymi. Powołanie brata nie jest zatem peryferyjne, lecz istotne, gwarantując równowagę i integralność charyzmatu redemptorystowskiego, ukazując Kościołowi i światu, że siła misji rodzi się z komunii, służby i miłości przeżywanej w braterstwie.
13. Możemy mieć nadzieję na dalsze istnienie braci redemptorystów w nadchodzących dekadach, pod warunkiem, że Zgromadzenie zobowiąże się do teologicznego potwierdzenia tożsamości i misji brata, w oparciu o Konstytucje, w formacyjnych i apostolskich planach Konferencji, w programach formacyjnych oraz w duszpasterstwie powołań, uznając ich znaczenie w sercu charyzmatu redemptorystów. Niezbędne jest docenianie i uwidacznianie świadectwa braci we wspólnotach, w publikacjach, w mediach społecznościowych i w inicjatywach duszpasterskich, promując specyficzne ścieżki formacyjne, które integrują wiarę, życie braterskie, pracę, misję i duchowość. Ponadto konieczne jest prezentowanie tego powołania w atrakcyjny sposób nowym pokoleniom, ukazując, że pójście za Chrystusem Odkupicielem jako brat jest drogą spełnienia, służby i ewangelicznej radości. Wreszcie zapewnienie rzeczywistych przestrzeni dla przywództwa i współodpowiedzialności pozwoli braciom w pełni wykorzystać swoje dary, przyczyniając się do budowania Zgromadzenia bardziej synodalnego, braterskiego i wiernego Ewangelii Odkupiciela.
14. Przyszłość braci w Zgromadzeniu będzie zależeć mniej od liczby, a bardziej od wierności charyzmatowi redemptorystów. Jeśli będziemy potrafili pielęgnować wspólnoty, w których każde powołanie będzie uznawane, przyjmowane i w pełni włączane, Duch Święty będzie nadal wzbudzał braci, być może nielicznych, ale o głębokiej jakości i ewangelicznym świadectwie. To nie liczba pracowników, ale ich świętość i gorliwość sprawiają, że dzieło Boże rozkwita. Zatem nadzieja pozostaje żywa, nie ze względu na logikę przetrwania instytucjonalnego, ale dlatego, że powołanie brata redemptorysty jest i będzie nadal konkretnym i trwałym wyrazem czułości Odkupiciela pośród ludzkości, pokornym i owocnym znakiem miłości, która staje się służbą i braterstwem.
15. W ciągu obecnych sześciu lat, w całym Zgromadzeniu podkreślamy głęboki sens bycia wspólnotą misyjną. „Wspólne podążanie” jako sposób przeżywania komunii w sensie synodalnym. Jest to duchowa i duszpasterska droga, która wzywa całe Zgromadzenie do powrotu do swoich źródeł i odnowienia rozumienia braterstwa apostolskiego. Ta synodalna dynamika prowadzi nas do ponownego odkrycia braterstwa jako pierwszego i najbardziej wymownego znaku misji (por. Konst. 21-23). W niej wszyscy jesteśmy uczniami-misjonarzami, zróżnicowanymi w posługach, ale równymi w godności i współodpowiedzialności. W ten sposób ponowne odkrycie synodalności staje się wezwaniem do nawrócenia serca i do odnowy naszego sposobu życia i służby jako redemptorystowskiej wspólnoty apostolskiej.
16. Przyszłość braci redemptorystów jest ściśle związana z ich zdolnością do duszpasterskiej kreatywności i otwartością na nowe obszary misji. Mogą rozkwitać nowe obszary misyjnej obecności, takie jak ewangelizacja cyfrowa, komunikacja instytucjonalna, towarzyszenie wspólnotom i młodzieży, animacja świeckich współpracowników, misje społeczne i ekologiczne inspirowane encykliką Laudato Si’ oraz zaangażowanie w zarządzanie oparte na solidarności i ekonomii dobra wspólnego, w harmonii z Fratelli Tutti. Otwierają się również nowe pola działania, takie jak formacja międzykulturowa, mediacja wspólnotowa, prowadzenie rekolekcji, działalność społeczna i inne formy obecności ewangelizacyjnej. Na tych frontach bracia mogą z odnowionym zapałem misyjnym realizować swoje powołanie jako świadkowie czułości i bliskości Odkupiciela.
17. Zarząd Generalny z zaangażowaniem wspierał animację powołaniową braci, ale stanowi to tylko część procesu. Zarząd Generalny nie może zrobić wszystkiego ani zastąpić odpowiedzialności przełożonych wyższych i samych braci. Oni również są wezwani do tworzenia i wspierania przestrzeni do słuchania, dialogu i spotkań między sobą, w ramach różnych Konferencji, poprzez spotkania online, zebrania i grupy tematyczne. Równie istotne jest włączenie refleksji na temat roli braci do spotkań formatorów i przełożonych, promując głębsze duchowe i duszpasterskie docenienie tego powołania, które jest świadectwem komunii, służby i braterstwa w sercu Zgromadzenia.
18. Biorąc pod uwagę obecną rzeczywistość, z jej szybkimi przemianami i szczególnymi wyzwaniami stojącymi przed powołaniem braci, Zgromadzenie jest wezwane do zachowania otwartości umysłu i twórczego rozeznania, wspierając dialog, słuchanie oraz weryfikację formacji i struktur wspólnotowych. Niezbędne jest przezwyciężanie uprzedzeń i pełne włączanie braci w procesy decyzyjne i misyjne, oferując im odpowiednią formację, braterskie towarzyszenie i większą widoczność. Tylko w ten sposób możemy w pełni realizować powołanie redemptorystów jako braterska wspólnota misyjna, w której każdy dar jest doceniany, kochany i oddawany na służbę obfitemu Odkupieniu.
19. Niech Matka Boża Nieustającej Pomocy, za wstawiennictwem św. Alfonsa, św. Gerarda i wszystkich świętych, błogosławionych i męczenników redemptorystów, wspiera i inspiruje Zgromadzenie, aby każdy współbrat mógł przeżywać życie konsekrowane z wiernością, radością i nadzieją, będąc misjonarzem nadziei idącym za Odkupicielem.
Z braterskim pozdrowieniem
O. Rogério Gomes CSsR
Przełożony Generalny
Rzym, 9 października 2025 r.
Tekst oryginalny: w języku hiszpańskim
Tłum. o. Paweł Pakuła CSsR
za: www.cssr.news
