Wspomnienie Eucharystycznego Serca Jezusa
W czwartek po uroczystości Najświętszego Serca Jezusowego w Zgromadzeniu Redemptorystów obchodzone jest wspomnienie Eucharystycznego Serca Jezusa. W Liturgii Godzin i Mszale redemptorystów znajdują się specjalne teksty liturgiczne przeznaczone na to wspomnienie.
Miłość Jezusa w Eucharystii
Kult Eucharystycznego Serca Jezusa ma swoje początki w połowie XIX wieku. Niestety z czasem został zapomniany i dzisiaj tylko niektóre Instytuty zachowały pamięć o tym wspomnieniu liturgicznym. Papież Pius XII w encyklice Haurietis aquas z 15 maja 1956 roku pisze, że „trudno byłoby zrozumieć moc tej miłości, która kazała Chrystusowi stać się naszym duchowym pokarmem, jeśli nie pielęgnowalibyśmy w sposób szczególny kultu Eucharystycznego Serca Jezusowego”.
Ten kult nie różni się od czci, jaką Kościół oddaje Najświętszemu Sercu Jezusa. W sposób szczególny wyznaje jednak szacunek, miłość i dziękczynienie wobec symbolu najwyższej miłości, dla której Jezus ustanowił Eucharystię, aby na zawsze pozostać z nami.
Papież Benedykt XV zatwierdził wspomnienie liturgiczne Eucharystycznego Serca Jezusa w 1921 roku. Należy podkreślić fakt, że nabożeństwo do Serca Jezusowego nie opiera się na dobrodziejstwach, które mogą z niego spłynąć, ale na zaproszeniu do pogłębienia tajemnicy miłości Chrystusa. To kult w czystym tego słowa znaczeniu, czyli ukierunkowanie się na Boga, kochając Miłość, która się nam oddała. Pomyślmy zatem za św. Pawłem: «Abyście wraz ze wszystkimi świętymi zdołali ogarnąć duchem, czym jest Szerokość, Długość, Wysokość i Głębokość, i poznać miłość Chrystusa, przewyższającą wszelką wiedzę, abyście zostali napełnieni całą Pełnią Bożą» (Ef 3, 18-19).
Miłość Serca Eucharystycznego w tradycji redemptorystowskiej
Cześć do Eucharystycznego Serca Jezusa jest bardzo droga tradycji redemptorystowskiej. Nie sprzeciwia się nabożeństwu do Serca Jezusowego. Jest raczej szczególnym aspektem wielkiej czci Serca Jezusowego, wielbionego w aktach ustanowienia Eucharystii i Kapłaństwa podczas Ostatniej Wieczerzy.
O. Michele Mazzei (1878-1954), przełożony prowincji neapolitańskiej redemptorystów w latach 1930-1933, a potem radny generalny Zgromadzenia, lubił powtarzać: „Nabożeństwo do Serca Jezusowego dla nas redemptorystów jest formą czci Eucharystycznego Serca Jezusa”.
Już wcześniej, o. Mathias Raus (1829-1917), przełożony generalny redemptorystów (1894-1909) był pierwszym dyrektorem generalnym Bractwa Serca Eucharystycznego, powierzonego redemptorystom przez papieża Leona XIII, „ponieważ to należało się synom św. Alfonsa, wielkiego apostoła kultu Serca Jezusa”. W liście okólnym z dnia 6 stycznia 1906 roku skierowanym do wszystkich członków Zgromadzenia, o. Raus po przypomnieniu historii i teologii tego nabożeństwa i kierując się uczuciami św. Alfonsa zalecał: „W kazaniach czy spowiedziach, w domu czy poza nim, miejmy troskę, aby przypominać wiernym, jeśli to uznamy tylko za słuszne, tę cześć do Serca Eucharystycznego”.
Szczególnie docenił to inny przełożony generalny Zgromadzenia o. Juan Lasso de la Vega, który odpowiadając na zaproszenie, skierowane do niego przez o. Ermelindo Masone, wyraził się w ten sposób: „W duchu stowarzyszeń uznanych przez Kościół w jego prawodawstwie kładzie się nacisk na Stowarzyszenie Serca Eucharystycznego Jezusa, którego celem specyficznym, poza tym, które są wspólne innym stowarzyszeniom, jest kult Eucharystycznego Serca Jezusa poprzez akt ustanowienia sakramentu Eucharystii. Wierni przynależący do niego wielbią, kochają i dziękują Panu Jezusowi za znak Jego nieskończonej miłości, którą nam dał podczas Ostatniej Wieczerzy”.
Akt poświęcenia się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa
W „Modlitewniku redemptorystów” znajduje się akt poświęcenia się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, który odmawia się podczas modlitw wieczornych w pierwsze piątki miesiąca i większe święta w ciągu roku, zgodnie z listem okólnym o. Generała Patryka Murraya CSsR z dnia 6 stycznia 1937 roku.
Panie Jezu Chryste, wszechmogące, odwieczne Słowo Ojca, Odkupicielu świata, Twoje Najświętsze Serce płonie ku nam nieskończoną i najczulszą miłością. Oto my, członkowie wspólnoty tego domu i Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela, upadamy pokornie przed Tobą. Wielbimy Twój niezmierzony majestat, Twoją nieskończoną dobroć, a nade wszystko dzięki składamy za wszystkie wyświadczone nam dobrodziejstwa, którymi nas obdarzasz w Twojej najczulszej miłości. Dziękujemy za miłość, jaką Twe Najświętsze Serce okazało nam w swojej męce, w Eucharystii i w powołaniu nas do kontynuowania Twego dzieła Odkupienia. Dziękujemy za wezwanie nas do zamieszkania razem z Tobą w tym królewskim pałacu eucharystycznym i za to, że nigdy nie przestajesz otaczać nas dowodami swej Boskiej dobroci i miłości.
Najukochańszy Panie, z całego serca żałujemy za wszystkie grzechy, jakimi my, niewdzięczni, obraziliśmy Twe Najświętsze Serce, które tak bardzo nas umiłowało. Niezmiernie bolejemy, że to najukochańsze Serce doznaje wielu zniewag także od innych ludzi. Pragnęlibyśmy, razem z naszym świętym ojcem Alfonsem, swymi łzami, owszem, nawet własną krwią obmywać te nieszczęsne miejsca, gdzie Najświętsze Twoje Serce doznaje tylu zniewag.
Teraz zaś, jako wynagrodzenie za grzechy nasze i całego świata, samych siebie, naszą wspólnotę oraz całe jej życie apostolskie poświęcamy Twemu Najświętszemu Sercu i mocno postanawiamy, że przy pomocy Twojej łaski, ze wszystkich sił naszych, prowadzić będziemy wszystkich do Najświętszego Serca Twego i do Najświętszej Maryi, Twojej i naszej Matki. Odtąd, z miłości ku Twemu Najświętszemu Sercu, pragniemy już zawsze Ciebie miłować i wiernie Twoją świętą wolę wypełniać, na większą Twoją chwałę i zbawienie dusz najbardziej opuszczonych. Amen.
Kult Eucharystycznego Serca Jezusa w kościele św. Joachima w Rzymie
Listem apostolskim z 17 lutego 1903 papież Leon XIII ustanowił Arcybractwo Eucharystycznego Serca Jezusowego. Ojciec Święty chciał, aby siedziba generalna Bractwa była przy kościele św. Joachima w Rzymie. W ten sposób kilka miesięcy od wydania dekretu u św. Joachima powołano do życia Arcybractwo Eucharystycznego Serca Jezusowego.
Na małym obrazku, który otrzymywał każdy nowy członek Bractwa w chwili przyjęcia można przeczytać:
«Cel nabożeństwa: Celem kultu Eucharystycznego Serca Jezusa jest oddanie specjalnej czci miłości, dziękczynienia i zadośćuczynienia kochającemu Sercu Jezusa w akcie Jego najwyższej miłości, poprzez którą nasz Zbawiciel wylewając wszystkie bogactwa swego Serca, ustanowił sakrament Najświętszej Eucharystii, aby pozostać z nami do końca wieków. Zatem jest to cześć Serca Jezusa, który daje nam w Eucharystii największy ze swoich darów, dając nam samego siebie. A ponieważ On mieszka w tym dostojnym sakramencie obok nas i dla nas, jest rzeczą stosowną, abyśmy Mu oddali chwałę w miejscu, w którym On sam przebywa. Nabożeństwo do Serca Eucharystycznego Jezusa, zatwierdzone najpierw przez papieża Piusa IX w 1868 roku, zostało uroczyście uznane przez Leona XIII, który po wydaniu wielu przychylnych dokumentów, erygował Arcybractwo w Rzymie w Papieskim Kościele św. Joachima 16 lutego 1903 roku. Papież Pius X wzbogacił kult do Serca Eucharystycznego poprzez liczne odpusty, a Benedykt XV dekretem z 9 listopada 1921 roku wpisał nabożeństwo do kalendarza liturgicznego ustanawiając wspomnienie na czwartek po oktawie Bożego Ciała. Ojciec Święty Pius XI od początku swojego Pontyfikatu zalecał wszystkim ten kult obdarzając go wieloma innymi odpustami cząstkowymi.
Jego imię: To Arcybractwo nosi takie imię, ponieważ wskazuje na podwójny cel kultu, przyczynę i skutek, to znaczy kochające Serce Naszego Pana Jezusa Chrystusa i Najświętszą Eucharystię, która jest Jego dziełem w najwyższym stopniu.
Duchem przewodnim kultu jest miłość, ponieważ Jezus prosi o nią nasze serce powierzając nam Swoje, i ta miłość jest miłością zjednoczenia i zgody».
o. Piotr Sułkowski CSsR, Rzym