Duchowość ekologiczna dla poranionego świata
Obfite Odkupienie – rozwój duchowości ekologicznej jako sposób na uzdrowienie poranionego świata
Obfite Odkupienie (Copiosa redemptio) jest w duchowości redemptorystowskiej pojęciem, kierującym nasze myśli ku obfitemu życiu Chrystusa Odkupiciela, którego źródło znajduje się w Bogu Ojcu, Stwórcy. Redemptoryści posłani są do głoszenia tego obfitego życia i starają się o nim świadczyć poprzez swój styl życia. „Przyszedłem, po to, aby [owce] miały życie i miały je w obfitości” – to słowa Jezusa zaczerpnięte z Ewangelii Jana (J 10, 10b).
Słowa te wykraczają daleko poza obietnicę materialnej obfitości, prestiżu, władzy czy dobrobytu. Rzeczywiście, może ona zawierać te elementy, ale propozycja Odkupiciela dotycząca obfitego życia nie jest skoncentrowana wyłącznie na człowieku.
Obecny kryzys ekologiczny pomaga nam dostrzec, jak mówi papież Franciszek, że „wszystko jest ze sobą powiązane” (LS 70), a życie naszej planety Ziemi zależy od życia na naszej planecie Ziemi. Rozróżnienie to wydaje się być bardzo subtelne, ale jednocześnie bardzo realne. Tak więc obfite Odkupienie Chrystusa jest skierowane do całego rodzaju ludzkiego, z uwzględnieniem jego współzależności z innymi żyjącymi gatunkami.
Nasza teologia i struktura myślowa są antropocentryczne, co oznacza, że są przeważnie formułowane w taki sposób, aby człowiek stanowił centrum Odkupienia, wykluczając jednocześnie lub nadając niewielkie znaczenie reszcie świata stworzonego. Z tego powodu, „czas stworzenia” stanowi cenną okazję do refleksji, modlitwy i pogłębienia sposobu, w jaki rozumiemy i głosimy owo Copiosa Redemptio, czyli nadobfite życie, które w cudowny sposób przejawia się w świecie stworzonym.
Konsekwencje grzechu, antytezę obfitego Odkupienia, można dziś dostrzec w degradacji życia ludzkiego – głównie życia najuboższych – oraz w zanikaniu siostrzanych gatunków i ich siedlisk. Stworzenie krzyczy, wszak płoną lasy, topnieje lód arktyczny, ziemia wysycha, a rzeki stają się coraz bardziej zanieczyszczone lub w ogóle przestają płynąć. Jest to grzech, który zagnieżdża się w ludzkim sercu i, napędzany przez ambicję i chciwość, stawia coraz większe wymagania wobec kruchej i ograniczonej planety.
Nasze wzajemne powiązanie z całym stworzonym światem oznacza, że wszystkie formy życia oddziałują na siebie w dużym stopniu, wpływają na siebie nawzajem, tworząc łańcuch zależności. Pogłębienie tej idei może pomóc nam zrozumieć obserwację papieża Franciszka, jaką poczynił na początku pandemii: „wszyscy jedziemy na tym samym wózku”, ponieważ otrzymujemy nasze zbawienie w komunii z całym stworzeniem. Wszyscy jesteśmy członkami tej samej tkanki życia, która, zgodnie z jednym planem Odkupienia, może znaleźć swoje źródło jedynie w Chrystusie, Życiu, Drodze i Prawdzie.
Redemptoryści, w kontekście przeżywania XXVI Kapituły Generalnej, zaproszeni są do wsłuchiwania się w głos stworzenia i do ujęcia na nowo swojego charyzmatu w świetle tej wyłaniającej się duchowości, duchowości ekologii integralnej zaproponowanej przez papieża Franciszka.
Generalny Sekretariat Ewangelizacji/tłum. red. za: cssr.news
