10 interesujących faktów z życia św. Klemensa Hofbauera
1 – Klemens był dziewiątym z dwunastu braci
Św. Klemens Hofbauer urodził się jako Johannes (John) Hofbauer 26 grudnia 1751 r. w Tasowicach na Morawach w Czechach. Był dziewiątym synem Paula Hofbauera i Marii Steer, którzy mieli dwanaścioro dzieci. Jego ojciec zmarł, gdy miał zaledwie 6 lat. Wtedy matka, wskazując krucyfiks, powiedziała mu: „Odtąd On jest twoim ojcem. Uważaj, abyś go nigdy nie zmartwił z powodu grzechu”. Mały Klemens wziąłsobie te słowa do serca.
WIĘCEJ: św. Klemens Maria Hofbauer (1751-1820)
2 – W młodości pracował jako piekarz
Św. Klemens został patronem piekarzy, ponieważ jako nastolatek pracował w tym zawodzie. Był biedny i nie mógł podjąć studiów teologicznych – pracował w słynnej wiedeńskiej piekarni. Pewnego dnia spotkał dwie panie, które zaoferowały mu opłacenie studiów.
3 – Różaniec był jego ulubionym nabożeństwem
Jako dziecko uwielbiał odmawiać różaniec z rodziną i zapraszał ją do modlitwy – był żarliwym czcicielem Matki Bożej. Zasłynął jako „kapłan, który błogosławił różańce”. Różaniec nazywał swoją „biblioteką”, mówiąc, że dzięki temu nabożeństwu otrzymał wszystko, o co prosił Boga. W klasztorze otrzymał imię Klemens Maria, nawiązując do nabożeństwa do Matki Jezusa.
4 – Miał zwyczaj pukania do drzwi tabernakulum
Klemens dobrze wskazuje, co dobry redemptorysta musi praktykować: niezachwianą ufność Bogu i gorliwość misyjną. Jeden z obrazów dobrze to podsumowuje: Klemens puka do drzwi tabernakulum. Ten gest oznaczał przyjaźń z Jezusem i był to jego sposób na powiedzenie, że tam Jezus jest, że Go kocha i gorąco Go pragnie. Św. Klemens przełamywał bariery wszelkiej duchowości opartej na strachu lub niewolnictwie.
5 – Uważano go za „lwa na ambonie” i „baranka w konfesjonale”
Klemens zawsze bardzo dbał o duchowe dobro wszystkich, którzy uczęszczali do kościołów. Przy ołtarzu objawiał całe swoje oddanie Bogu jako człowieka wiary. Mówił to, czego ludzie potrzebowali usłyszeć, nauczając w taki sposób, aby ludzie mogli rozpoznać swoje grzechy, doświadczyć dobroci Boga i żyć zgodnie z Bożą wolą. Ale jeśli był lwem na ambonie, to był również barankiem w konfesjonale. Wysłuchiwał grzechów penitentów, głosił słowa zachęty, prosił Boga o przebaczenie dla nich i odsyłał ich, aby naśladowali Jezusa Chrystusa w swoim życiu.
6 – Stworzył „nieustanną misję”, prowadzoną codziennie
Kościół św. Benona w Warszawie stał się miejscem nieustannej misji i imponującej działalności apostolskiej św. Klemensa i współbraci – wkrótce było tam ośmiu misjonarzy. Kościół miał intensywny porządek głoszenia kazań, nauczania, spowiedzi i nabożeństw. Przyciągnęło to tłumy, które ledwo mieściły się w tak małym budynku. Św. Klemens ufundował także sierociniec dla chłopców i dziewcząt oraz szkołę. Działalność rozpoczęła się w 1787 r. i trwała do 1808 r., kiedy Napoleon Bonaparte zamknął kościół i rozproszył wspólnotę.
7 – Został aresztowany i wydalony z miasta, w którym pracował
Redemptoryści zostali wygnani z Warszawy w Polsce w czasie restrykcji religijnych, które rozszerzyły się w okresie po rewolucji francuskiej i podbojach Napoleona. Św. Klemens i wszyscy redemptoryści musieli udać się na wygnanie w 1808 r. Kościół św. Benona został zamknięty, a czterdziestu mieszkających tam redemptorystów zostało uwięzionych na miesiąc, zanim nakazano im powrócić do swoich krajów.
8 – Pracował jako kapelan szpitala, gdy Napoleon zaatakował Wiedeń
We wrześniu 1808 r., po wygnaniu z Polski, św. Klemens przybył do Wiednia w Austrii. W 1809 r. wojska Napoleona zaatakowały miasto, a Klemens pracował jako kapelan szpitala, opiekując się wieloma rannymi żołnierzami. Arcybiskup, widząc jego zapał, poprosił go o opiekę nad małym włoskim kościółkiem w Wiedniu. Pozostał tam przez cztery lata, aż w lipcu 1813 r. został mianowany kapelanem sióstr urszulanek.
9 – Często nazywany jest „drugim założycielem” redemptorystów
Św. Klemens przyczynił się do rozwoju Zgromadzenia Redemptorystów. Za życia starał się tworzyć nowe wspólnoty Zgromadzenia, ale zakończyło się to niepowodzeniem. Redemptoryści cierpieli z powodu wojen, a masoneria wpływała na politykę w Warszawie, a następnie w Wiedniu, gdzie Klemens mieszkał przez ostatnie 12 lat. W Wiedniu starał się o pozwolenie na założenie wspólnoty redemptorystów – aprobata została wystawiona dopiero w dniu jego śmierci, 15 marca 1820 r. Wtedy to z Prowincji Austriackiej Zgromadzenia rozwinęło się na cały świat.
10 – Otrzymał tytuł Apostoła Warszaw y i Patrona Wiednia
Z racji swej działalności w Warszawie został nazwany jej apostołem. W Wiedniu, jak już wspomniano, po posłudze dla żołnierzy rannych wojną napoleońską Klemens pracował w parafii dla Włochów, a następnie był kapelanem sióstr urszulanek, przez co przyczyniał się do uświęcenia mieszkańców miasta.
za: csssr.news
