Uroczystości jubileuszu 60-lecia kapłaństwa O. Jana Piekarskiego
W niedzielę, 26 kwietnia w kościele św. Klemensa Hofbauera w Warszawie, wspólnota domowa wraz z parafialną, licznie przybyli goście i rodzina zgromadziła się wokół ołtarza Chrystusa, by dziękować Bogu za 60 lat posługi kapłańskiej O. Jana Piekarskiego.
Po Ewangelii przełożony warszawskiej wspólnoty redemptorystów, O. Marek Kotyński, odczytał okolicznościowy list Prowincjała Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, O. Ryszarda Bożka, skierowany do czcigodnego Jubilata. „Dziękujemy Bogu za dar Twojego powołania zakonnego i kapłańskiego, za Twój entuzjazm i wysiłek włożone w pracę apostolską oraz tworzenie życia wspólnotowego i historii naszej Prowincji” – napisał Prowincjał.
„Obchodzimy dziś jubileusz człowieka wiernego powołaniu. I to jest niewątpliwie powód do radości” – podkreślił O. Kotyński. Wymienił również wiele przykładów dobroci, którą w czasie swego życia, a zwłaszcza podczas pobytu w Rzymie, świadczył drugiemu człowiekowi O. Jan Piekarski. Przełożony wspólnoty warszawskiej złożył czcigodnemu Jubilatowi życzenia i gratulacje. Nawiązując do historii życia, powiedział m.in.: „Ojcze Janie, popatrz ile w Twym życiu było dobroci, która jest znakiem obecności Boga; ile życzliwości, troski, ludzkiego kochania”.
Przed zakończeniem uroczystej Mszy św. głos zabrał sam Jubilat, który nade wszystko Bogu wyraził swą wdzięczność za dar życia. Ze wzruszeniem mówił o rodzicach i tych, pośród których żył: „Wspominam dziś zwłaszcza swoją mamę, walczącą w AK i współbraci rozstrzelanych przez hitlerowców w 1944 tu na Woli”.
Na początku Eucharystii życzenia Jubilatowi złożyły dzieci, Liturgiczna Służba Ołtarza i przedstawiciele parafii.
Sebastian Walczak CSsR
O. Jan Piekarski urodził się w Krakowie 16 października 1924 roku jako syn Jana i Stanisławy z Mytników. Po śmierci ojca, w 1938 roku wstąpił do gimnazjum redemptorystów w Toruniu, gdzie, ze względu na wybuch II wojny światowej, ukończył tylko pierwszą klasę. W lutym 1940 roku został przyjęty do nowicjatu, który wówczas mieścił się w Krakowie, przy ulicy Zamojskiego 56. Brał w tym czasie także udział w tajnych kompletach i w Tuchowie otrzymał świadectwo dojrzałości. W roku 1941 w Łomnicy Zdroju złożył swoje pierwsze śluby zakonne. Następnie, w roku 1943, został skierowany przez przełożonych do Warszawy, do klasztoru przy Karolkowej 49, gdzie rozpoczął studia filozoficzne. Podczas Powstania Warszawskiego 1944 roku wraz ze swoim współbratem O. Janem Igielskim, cudem ocalał. Podczas ich nieobecności hitlerowcy rozstrzelali 30 redemptorystów z klasztoru. W 1945 roku przybył do Tuchowa, by tam kontynuować studia filozoficzno-teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął w Tuchowie, w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego, 17 kwietnia 1949 r. Jego pierwszą placówką po święceniach było Bardo Śląskie. Następnym miejscem pobytu był Wrocław, gdzie O. Jan udzielał się jako wikariusz i katecheta. Od roku 1956 pełnił funkcję Ekonoma Prowincji. Z nominacją tą wiązały się przenosiny najpierw do Krakowa, a następnie do Warszawy, na ul. Pieszą. Dekretem ojca generała w roku 1964 został mianowany Prowincjałem Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, którą sprawował przez 6 lat. Po złożeniu urzędu, od 1971 roku, przebywał w Rzymie, gdzie pracował przy Zarządzie Generalnym. Pełnił tam obowiązki Prokuratora Misji Zagranicznych, W-ce rektora i ekonoma domu generalnego. Był również duszpasterzem sióstr zakonnych i przewodnikiem i opiekunem pielgrzymów. Po 35 latach pobytu za granicą, wrócił do kraju. Aktualnie jest członkiem wspólnoty domu warszawskiego przy Karolkowej 49.