• Rekolekcje i wypoczynek – CADR i Scala W górach i nad morzem
    Portal Kaznodziejski
    Lectio divina na każdy dzień Wydawnictwo Homo Dei
    Kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy, Płyta CD z pieśniami do MBNP
  • Menu

    11 września: wspomnienie bł. Marii Celeste Crostarosy, Założycielki Redemptorystek

    11 września wspominamy w liturgii bł. Marię Celeste Crostarosę, Założycielkę Zakonu Sióstr Redemptorystek. Została ona beatyfikowana 18 czerwca 2016 r., w Foggia we Włoszech.

    Zamieszczamy także teksty liturgiczne na dzień wspomnienia oraz modlitwy przez wstawiennictwo bł. Marii Celeste.

    WIĘCEJ: redemptorystki.pl

    WIĘCEJ: Ten cud umożliwił beatyfikację bł. Marii Celeste Crostarosy

    WIĘCEJ: Maria Celeste Crostarosa – duchowość

    red.

     

    Rys biograficzny Marii Celeste Crostarosy

    Błogosławiona S. Maria Celeste Crostarosa, włoska mistyczka, Założycielka Zakonu Najświętszego Odkupiciela (Sióstr Redemptorystek), urodziła się w Neapolu 31 października 1696 roku, następnego dnia została ochrzczona, otrzymawszy imiona Julia, Marcella, Santa. Dziesiąta córka prawnika Józefa Crostarosy i  szlachcianki Paoli Baptisty Caldari wzrastała w rodzinnej atmosferze, głęboko religijnej, która pozytywnie wpływała na jej silny, ekstrawertyczny charakter i żywą inteligencję.

    Z wielkiej miłości do Chrystusa wstępuje do Karmelu mając 22 lata. Jednak klasztor ten został zlikwidowany a ona z siostrami znalazła się w Scali, rozpoczynając nową drogę wśród wizytek. Kiedy była jeszcze nowicjuszką,  25 kwietnia 1725, po Eucharystii, miała objawienie, które zainspirowało ją do założenia nowego instytutu zakonnego. Za radą spowiednika i mistrzyni nowicjatu napisała reguły: Instytut i Reguły Najświętszego Zbawiciela zawarte w Świętych Ewangeliach. Po kilku latach trudnych doświadczeń, dzięki pomocy św. Alfonsa Marii de Liguori, 13 maja 1731 roku, w dniu Pięćdziesiątnicy, w Scala powstaje Zakon Redemptorystek.

    Jej życie, jak sama opisała w Autobiografii, rozświetlało Słońce, które Bóg Ojciec zapalił w jej duszy. Tym Słońcem jest Chrystus. On to przemieniając ją w żywą pamiątkę swej miłości, przez nią wyznaczył drogę dla jej duchowych córek – redemptorystek, aby były dla świata jasnym, promieniującym świadkiem odkupieńczej miłości. Blask tego Słońca, które określiło drogę Matki Celeste, dotknął także Założyciela Redemptorystów, św. Alfonsa Marię de Liguori, w okresie, kiedy Bóg stawiał przed nim zadanie tworzenia Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela (powstało ono 9 listopada 1732 roku w Scala).

    Kolejne bolesne wydarzenia związane z wiernością zadaniu, jakie Bóg powierzył  Marii Celeste, doprowadziły do wydalenia jej z klasztoru. Ostatecznie w roku 1738 w Foggii założyła klasztor, w którym mogła zrealizować Regułę napisaną w 1725 roku.

    Całą swą ziemską pielgrzymkę Maria Celeste przeżyła w głębokim zjednoczeniu z Jezusem, powtarzając niemal każdym tchnieniem: „Teraz już nie ja żyję, ale żyje we mnie Chrystus”. Wszystko, co robiła, miało jasny cel i ożywiane było jedynym pragnieniem: „nie zaniedbać żadnej możliwości, aby Bóg był kochany przez wszystkich”.

    W Foggii Maria Celeste odnowiła relacje z redemptorystami, szczególnie ze św. Gerardem Majellą. Na spotkania z nią przybywał do klasztoru w Foggii także św. Alfons de Liguori.

    Zmarła w święto Podwyższenia Krzyża, 14 września 1755 roku, o godz. 15.00.

    Mieszkańcy Foggii, którzy nazywali ją „świętą przełożoną”, usłyszawszy o jej śmierci, podążyli licznie do klasztoru, aby powierzyć się jej wstawiennictwu. W tym samym dniu, w Materdomini, umierający już św. Gerard, zwracając się do brata, który się nim opiekował, powiedział: „Dzisiaj w Foggii odeszła Matka Maria Celeste, by cieszyć się Bogiem”.

    Oprócz wspomnianej Autobiografii i Reguł Zakonu, Crostarosa pozostawiła czternaście dzieł, wszystkie o mistycznej treści oraz ciekawy zbiór listów, który podkreśla jej wewnętrzną postawę w najbardziej krytycznych momentach życia.

    Wyniesiona na ołtarze dnia 18 czerwca 20016 roku w Foggii. Jej liturgiczne święto zostało ustanowione na dzień 11 września.

    * * *

    Tęskne wołanie o Jezusa – bł. Maria Celeste Crostarosa, „Rozmowy duszy z Jezusem”

    Przedwieczny Ojcze, mój Boże,

    Prawdo z natury,

    Świętości nieskończona,

    ukaż mi twego Syna, Mądrość odwieczną,

    w którym masz upodobanie w twej wiecznej radości,

    abym przez Niego posiadła Ciebie, Ojcze Przenajświętszy,

    i kochała miłością nieskończoną i wieczną;

    by On mi Ciebie objawił

    bym mogła poznać Cię w prawdzie,

    i kochać tak, jak chcesz być kochany.

     

    Ojcze Święty,

    daj mi twojego Syna,

    twoje Słowo,

    Tego, który mnie odkupił

    i w którym składam wszystkie moje nadzieje.

    Dusza moja tęskni za Tobą,

    Ciebie pragnie moja dusza i ciało,

    dniem i nocą woła do Ciebie cichym głosem,

    pełnym jęku ale i żaru.

    Daj mi Tego, którego kocham;

    Tego, w którym pokładam nadzieję;

    Tego, w którym jest moje życie;

    daj mi moją Nagrodę;

    daj mi w posiadanie to Dobro, które jest całym moim dobrem;

    daj mi moje Zbawienie, mój Pokój, moją Pewność prawdziwą i wieczną!

     

    Udostępnij