• Rekolekcje i wypoczynek – CADR i Scala W górach i nad morzem
    Portal Kaznodziejski
    Lectio divina na każdy dzień Wydawnictwo Homo Dei
    Kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy, Płyta CD z pieśniami do MBNP
  • Menu

    Nowy Sługa Boży: o. Antonio Maria Losito CSsR (1838-1917)

    W środę, 30 września 2015 r., Ojciec Święty Franciszek wydał zgodę na ogłoszenie dekretu o heroiczności cnót o. Antoniego Marii Losito CSsR (1838-1917). Od tej chwili przysługuje mu tytuł Czcigodny Sługa Boży.

    O. Antonio Maria Losito urodził się w miejscowości Canosa we Włoszech w regionie Basilicata 16 grudnia 1838 r. jako najmłodszy z pięciu synów Antoniego i Marii Celeste Ricco. Nie poznał swego ojca, ponieważ zginął on przy pracy kilka miesięcy wcześniej. Został ochrzczony w dniu narodzin, a 18 października następnego roku otrzymał sakrament bierzmowania. Po śmierci matki, mając 10 lat, wraz z innymi braćmi, dostał się pod opiekę swojej babci i zamieszkał w Margherita di Savoia (BT), a po jej śmierci w Canosie w domu swojej siostry Angeli, gdzie kontynuował również naukę w klasztorze franciszkanów.

    losito_02

    Poznawszy redemptorystów Vittorio i Nunzio Loiodice, w wieku 17 lat wstąpił 24 listopada 1855 do nowicjatu redemptorystów w Ciorani. Śluby zakonne złożył 24 października 1856 r. i rozpoczął studia teologiczne w Materdomini. 15 maja 1859 r. otrzymał święcenia niższe, a 19 marca 1861 r. subdiakonat. Ze względu na zły stan jego zdrowia przełożeni zdecydowali się oddać go pod opiekę rodziny. Po 10 miesiącach, w pełni sprawny, powrócił do Materdomini, gdzie 15 marca 1862 r. otrzymał diakonat, a po uzyskaniu papieskiej dyspensy od 8 miesięcy i 20 dni, 5 kwietnia tego samego roku przyjął święcenia kapłańskie.

    Przebywał we wspólnocie Materdomini aż do 1867 r. przygotowując się do działalności misyjnej, gdy po wprowadzeniu praw rewolucyjnych w lipcu 1866 roku, na mocy których zostały zamknięte instytuty zakonne w południowych Włoszech, podobnie jak wszyscy redemptoryści Prowincji Neapolitańskiej, został zmuszony do powrotu do rodziny. W Canosie mieszkał kolejne 20 lat, w czasie których pozostawał w stałym kontakcie z Przełożonym Generalnym i innymi członkami Zgromadzenia, z którymi współpracował apostolsko dla ubogich i opuszczonych. W ciągu dwóch dekad przeżytych w Canosie nie szczędził sił i chęci, by dawać świadectwo o Ewangelii przepowiadając ją, prowadząc kierownictwo duchowe, jednając skłóconych, modląc się za osoby w trudnej sytuacji i skutecznie troszcząc się o biednych i chorych.

    Dwa razy – bezskutecznie – próbował wrócić do wspólnoty redemptorystów: w Materdomini w 1869 r. oraz w 1886 r. we Francavilla Fontana. Po złagodzeniu fali antyklerykalnej 3 stycznia 1887 r. był wreszcie w stanie powrócić do wspólnoty redemptorystów w Pagani, aby aktywnie przyczynić się do odbudowy prowincji zakonnej. Następnie po pięciu latach we wspólnocie w Angri, wraz ze Sługą Bożym o. Giuseppe Leone, został przeniesiony ponownie do Pagani, gdzie w ciągu kolejnych 20 lat był odpowiedzialny za wychowywanie i nauczanie kleryków. W 1907 r. pomimo tego, że od 17 lat cierpiał na postępujący paraliż, został mianowany rektorem domu, a w 1909 r. prowincjałem.

    Głęboko poruszony przez charyzmat redemptorystów, głosząc Ewangelię najbardziej opuszczonym z poświęceniem i wielkim poczuciem odpowiedzialności, nie szczędził sił i otrzymanych talentów. Był mądry w zarządzaniu, gorliwy w miłości do braci, nie poddawał się w nieszczęściach i całkowicie ufał Bożej pomocy. Uważany był za eksperta w życiu duchowym – z jego porad korzystało bardzo wiele osób, także kapłani, biskupi, kardynałowie i papieże św. Pius X oraz Benedykt XV. Błogosławiony Bartłomiej Longo i jego żona mieli go jako swego spowiednika i kierownika duchowego. Pomagał Bartłomiejowi Longo w trudnych czasach budowy sanktuarium w Pompejach, a zwłaszcza w staraniach na rzecz fundacji charytatywnej dla córek więźniów.

    Zmarł 18 lipca 1917 r. w domu zakonnym redemptorystów w Pagani z powodu choroby nerek. Po usilnych staraniach niektórych biskupów Apulii, za zgodą przełożonych Zgromadzenia Redemptorystów, jego doczesne szczątki zostały przeniesione 9 kwietnia 1983 r. do katedry w Canosie i złożone w kaplicy świętego Alfonsa.

    za: cssr.com

     

    Udostępnij