Niestrudzony misjonarz i rekolekcjonista

O. Bernarda Łubieńskiego to przede wszystkim wielki misjonarz ludowy i rekolekcjonista – Apostoł Polski. Doświadczył losu emigranta, miał możliwość poznania wielu wybitnych osobowości Kościoła, które wpłynęły na jego formację i rozwój, był także świadkiem przemian społeczno–politycznych i odzyskania niepodległości przez Polskę. Przez swoje głoszenie Słowa Bożego „przeorał” ówczesną Polskę – wszystkie regiony i stany społeczeństwa. Przez swoją działalność ewangelizacyjną włożył wielki wkład w rozwój i odrodzenie życia chrześcijańskiego na przełomie XIX i XX wieku.

Pragnienie ojca Bernarda, aby sprowadzić redemptorystów na ziemie polskie spełniło się. On sam przybył do klasztoru w Mościskach (obecna Ukraina) 22 czerwca 1883 r. Przed przybyciem na ojczystą ziemię, musiał ponownie nauczyć się języka polskiego. Brak kontaktu z językiem ojczystym w czasie pobytu za granicą sprawił, że nie posługiwał się nim biegle. Wkład ojca Bernarda Łubieńskiego w sprowadzenie redemptorystów do Polski jest tak znaczący, że nazwany został drugim, po św. Klemensie Hofbauerze, fundatorem Zgromadzenia Redemptorystów na ziemiach polskich. 

W 1885 r. jego działalność duszpasterska została przerwana przez chorobę. Był to całkowity paraliż ciała. Po długim okresie leczenia odzyskał zdrowie, pozostał jednak po niej ślad do końca życia – częściowy paraliż nóg. Cierpienia związane z chorobą oraz uzdrowienie odczytał on także jako szczególny znak miłosierdzia Bożego. Pomimo częściowego paraliżu gorliwie i niestrudzenie prowadził działalność misyjną na terenach wszystkich trzech zaborów. Zostało to zauważane przez pasterzy Kościoła. Miał nawet propozycję przyjęcia urzędu arcybiskupa Mohylewa na Białorusi. Nie przyjął jednak tego urzędu. Ważną jego posługą były rekolekcje dla arcybiskupów i biskupów w Gnieźnie w dniach 13–16 września 1928 r.

W ciągu swojego życia o. B. Łubieński przeprowadził 245 misji, 58 renowacji misji, 267 serii rekolekcji parafialnych i dla różnych stanów społecznych. Przeprowadził także 259 rekolekcji zamkniętych dla kapłanów i kleryków, 139 serii rekolekcji dla osób zakonnych i około 100 serii rekolekcji dla mniejszych grup lub pojedynczych osób świeckich. Swoją działalnością docierał do ludzi różnorodnych kręgów społecznych. Pracował zarówno z arystokracją jak również ówczesnym ziemiaństwem i inteligencją. Działalnością apostolską obejmował również duchowieństwo i osoby zakonne. Bardzo wiele prac misyjnych przeprowadził wśród ludzi prostych: robotników i mieszkańców wsi. Przez swoją działalność ewangelizacyjną włożył wielki wkład w rozwój i odrodzenie życia chrześcijańskiego na przełomie XIX i XX wieku.

Przykład życia sługi Bożego ojca Bernarda Łubieńskiego uczy nas gorliwości w dziele apostolatu oraz całkowitego zaufania Bogu. Dzieło ewangelizacji rozpoczął on bowiem prowadzić na szeroką skalę po przeżyciu choroby i naznaczony jej piętnem. W jego życiu spełniają się słowa św. Pawła „moc w słabości się doskonali” (2 Kor 12,9) oraz „biada mi gdybym nie głosił Ewangelii” (1 Kor 9,16). Kolejną cechą jego duchowości jest zawierzenie swojego życia Matce Bożej Nieustającej Pomocy. Jako człowiek, cudownie uzdrowiony, może być on również orędownikiem u Boga dla tych wszystkich, którzy doświadczeni są krzyżem cierpienia choroby.

Przez orędownictwo sługi Bożego Bernarda Łubieńskiego módlmy się o gorliwość w świadczeniu o Chrystusie w naszym codziennym życiu, umiejętność znoszenia trudów i przeciwności z wiarą i zaufaniem Jezusowi. Powierzmy także osoby chore i cierpiące, które oczekują naszej modlitwy. Maryjo, Matko Nieustającej Pomocy, módl się za nami!